W sektorze medycznym jakość wyrobów
Jakość wyrobów medycznych
W sektorze medycznym jakość wyrobów jest określona przez normę europejską ISO 13485:2003, która została przyjęta przez Europejską Komisję Normalizacyjną (CEN) 16 czerwca 2003 roku. Zgodnie z przepisami kraje członkowskie CEN są zobowiązane do nadania normie statusu normy krajowej co w przypadku Polski miało miejsce 4 listopada 2005 roku. Polska norma została oznaczona symbolem PN-EN ISO 13485 ?Wyroby medyczne. Systemy zarządzania jakością. Wymagania do celów przepisów prawnych.? Wdrożenie przez przedsiębiorstwa normy medycznej ISO 13485:2003 jest decydującym czynnikiem, pozwalającym na sprzedaż wyrobów na rynku międzynarodowym. Niezależnie od wymagań zawartych w dyrektywach UE regulujących obrót wyrobami medycznymi na terenie UE w Polsce obowiązują szczegółowe przepisy dotyczące działania systemów jakości np. w pracowni RTG2.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wyr%C3%B3b_medyczny
Opatrunki
Wyposażenie
Apteczka może zawierać następujące składniki:
Opatrunki (aplikowane bezpośrednio na rany):
Plastry opatrunkowe
Gaza opatrunkowa (sterylna, do opatrywania dużych ran i urazów)
Kompresy z gazy (sterylne, do opatrywania mniejszych ran)
Kompresy oczne (do przykrywania ran oka)
Opatrunki nieprzywierające (na duże rany, otarcia i wtedy, gdy pożądana jest mała adhezja)
Opatrunki hydrożelowe na oparzenia
Bandaże i opaski
Bandaże dziane (sterylne, nieelastyczne, absorbujące płyny, do przytrzymywania opatrunku)
Bandaże elastyczne (zazwyczaj niejałowe, do unieruchamiania zwichnięć, złamań oraz do wykonywania opatrunku uciskowego)
Opaski kohezyjne (bandaże elastyczne przywierające same do siebie, nie ma potrzeby stosowania zapinek)
Przylepce (hipoalergiczne, z tkaniny, jedwabiu, folii, lub włókniny, z warstwą kleju akrylowego)
Chusty trójkątne (do wykonywania temblaków, unieruchomień, opatrunków uciskowych)
Czasem opatrunki są łączone (indywidualne), dzięki czemu mają wspólne opakowanie, często są one wodoodporne.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Apteczka
Czynniki chemiczne używane do dezynfekcji
Czynniki fizyczne używane do dezynfekcji:
Para wodna ? do dezynfekcji wcześniej oczyszczonego sprzętu, odzieży, unieszkodliwiania odpadów, używa się pary wodnej w temperaturze 100?105 °C pod zmniejszonym ciśnieniem (0,45?0,5 atm). Pary wodnej pod normalnym ciśnieniem używa się do odkażania m.in. wyposażenia sanitarnego.
Promieniowanie ? do odkażania używa się promieni UV o długości fali 256 nm, które niszczą drobnoustroje w powietrzu i na niezasłoniętych powierzchniach.
Czynniki chemiczne używane do dezynfekcji:
czwartorzędowe sole amoniowe,
alkohole, np. alkohol etylowy, alkohol izopropylowy,
aldehydy, np. formaldehyd, aldehyd glutarowy,
związki fenolowe, np. krezol, rezorcynol,
biguanidy, np. chlorheksydyna,
związki metali ciężkich, np. srebra, miedzi, rtęci,
związki halogenowe, np. jodyna, chloramina, jodofory,
fiolet krystaliczny (barwnik), mleczan etakrydyny (Rivanol),
utleniacze ? nadtlenki, np. H2O2 lub nadmanganiany, np. nadmanganian potasu,
tenzydy, np. mydła,
kwasy i zasady.
Im dłuższy jest czas działania i im wyższe stężenie środka dezynfekcyjnego (z wyjątkami), tym większa część drobnoustrojów zostanie zniszczona. Ze względu na to, iż środki chemiczne zwykle nie działają w środowisku suchym, ważny jest również stopień ich wilgotności, co jest szczególnie istotne w dezynfekcji powietrza.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dezynfekcja