Pogódź się z brakiem perfekcji
Sprzątanie to rzecz niezwykle ważna dla utrzymania porządku w domu, dlatego też trzeba zachować przy nim pewną regularność ? walka z bałaganem powstałym po miesiącu zmarnowanym na niedbałości nie wróży niczego dobrego. Inną przeszkodą bywają jednak środki używane przez nas do podtrzymywania należytego stanu w domu. Czasem do szału doprowadza nas wiecznie odpadający mop, wiadro z odczepiającą się rączką czy płyn powodujący pojawienie się mało estetycznych smug. Nie ma sensu w ciągłej walce z tymi dokuczliwymi problemami i sztuczne przedłużanie sobie pracy, bo wspomniane już smugi trzeba jakoś wyeliminować z szyb czy ekranu telewizora. Dając sobie nieco komfortu przy pracy za pomocą lepszych narzędzi możemy odrobinę skrócić jej czas oraz przede wszystkim uzyskać lepsze rezultaty i brak frustracji. Każdy, kto zmienia rozpadającą się rzecz na lepszą czuje coś na kształt ulgi ? przy sprzątaniu sytuacja wygląda identycznie. Nie ma powodów, aby nie pozbywać się jakichkolwiek niedogodności.
Nadajemy pomieszczeniu ciepłą, miłą atmosferę
Używając wykładzin dywanowych nadajemy pomieszczeniu ciepłą, miłą atmosferę. Wykładzina dywanowa ociepla i wytłumia hałas. Polecana jest do pokoi dziecinnych, oraz do mieszkań w blokach. Co zrobić jednak w przypadku zabrudzenia? Dostępne jest wiele środków czyszczących, ale tylko niewiele z nich jest tak naprawdę skutecznych, oraz działa tylko na poszczególne rodzaje plam. Profesjonalne pranie wykładzin oferowane przez firmy czyszczące odbywa się nie tylko przy pomocy chemicznych środków oddziałujących bezpośrednio na plamę, ale także przy użyciu odpowiednich narzędzi pozwalających na lepszą penetrację włókien wykładziny. Specjalistyczne odkurzacze piorące czyszczą chemicznie wykładzinę, po czym odsysają brud bezpośrednio z powierzchni, co skraca czas schnięcia. Możliwe też jest mechaniczne szorowanie, czyli tak zwane szamponowanie wykładziny, co pozwala dokładnie usunąć nawet najbardziej oporną plamę. Pranie wykładzin przy pomocy odpowiednich narzędzi pozwala bardzo szybko pozbyć się szpecących przebarwień, plam po napojach, czy problemu, jaki ma każdy młody rodzić - plasteliny spomiędzy włókien wykładziny dywanowej. Po takim zabiegu podłoga wygląda, jakby dopiero co była położona.
Historia perskiego dywanu
Perskie dywany z włosiem zachowane do dnia dzisiejszego pochodzą z okresu po XVI wieku3, jednak sztuka tkania dywanów w Persji jest znacznie starsza4. Perskie dywany sprzed XVI wieku opisywane były w literaturze i dokumentach historycznych4.
Ksenofont wspomina luksusowe dywany wytwarzane przez Medów4. Zachowane przekazy z podbojów Aleksandra Macedońskiego wspominają, że władca miał znaleźć dywan w grobowcu Cyrusa II Wielkiego4.
Cesarz wschodniorzymski Herakliusz, panujący w latach 610?641, miał zabrać dywan pokaźnych rozmiarów z pałacu Sasanidów po zajęciu Dastjerdu w 628 roku5. Bogato zdobiony dywan z Baharestanu padł łupem Arabów po zdobyciu Ktezyfonu w 637 roku5. O sztuce tkania dywanów w Persji i zręczności tamtejszych rzemieślników pisał chiński podróżnik Xuanzang5. W okresie panowania Umajjadów (661?750) i Abbasydów (750?1258) dywany perskie zdobiły pałace władców Wielkiego Kalifatu Islamskiego5. W okresie panowania Seldżukidów sztuka tkania dywanów rozwinęła się dalej wraz z szerszym zastosowaniem przez tkaczki węzłów typu giordi (tureckich)5. Rzemiosło rozwijało się również pod panowaniem Timurydów (1370?1526) po wprowadzaniu subsydiowania produkcji.
Rozkwit sztuki tkania dywanów przypada jednak na okres panowania Safawidów (1501?1736)6, kiedy dwór królewski zaangażował się w równoczesne wsparcie handlu, rzemiosła i sztuki5. Powstały warsztaty produkujące dywany wyłącznie na zamówienia królewskie. Z nomadycznego rzemiosła zaczął powstawać przemysł, a dywany eksportowano do Indii, Indii Wschodnich, Imperium osmańskiego i do wielu państw Europy3. Szachowie Tahmasp I i Abbas I Wielki obdarowywali dywanami zagranicznych władców i dygnitarzy5. Z tego okresu znanych jest około 1500 dywanów lub ich fragmentów7.
Przemysł dywanowy, jak i cała gospodarka, ucierpiał w okresie 50-letniej walki o władzę pomiędzy Kadżarami i Zandami3. Jego ponowny rozkwit przypada na okres panowania Kadżarów (1794?1925), kiedy władcy zajęli się aktywną promocją dywanów w Europie8. Szach Naser ad-Din Szah Kadżar (1848?1896) prezentował dywany brytyjskiej królowej Wiktorii i na wystawie światowej w Wiedniu w 1873 roku8. W XIX wieku coraz więcej zagranicznych inwestorów angażowało się w masową produkcję dywanów w Iranie, budując manufaktury w Meszhedzie, Tebrizie, Kermanie i Soltanabadzie8. By zapewnić żywe kolory, preferowane przez odbiorców europejskich, zaczęto w produkcji dywanów stosować syntetyczne barwniki anilinowe, co pogorszyło jakość i trwałość wyrobów8. Proces ten został przyhamowany przez Rezę Pahlawiego, za którego panowania rząd wspierał rozwój tradycyjnego wytwórstwa8. Wraz z umacnianiem się zagranicznej klasy średniej i rosnącym popytem na perskie dywany, władze Iranu wsparły eksport wprowadzając przyjazne regulacje8.
Po rewolucji w 1979 roku irański przemysł dywanowy zaczął upadać, zarówno wskutek prowadzonych wojen, jak i trzynastoletniego embarga nałożonego przez Stany Zjednoczone. Udział Iranu w zachodnim rynku dywanowym spadł z 40% w 1980 roku do 16% w 1985 roku, a miejsce producentów irańskich zajęli chińscy9. Dawnej pozycji na rynku nie udało się odzyskać nawet po zdjęciu embarga, ponieważ wyroby chińskie są bardziej konkurencyjne cenowo.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Dywan_perski#Historia